دیروز با اقایی هم کلام شدم که مسئولیتی در جایی فرهنگی دارد

در مورد نوجوان امروز و دیروز می گفت

و عملا و خیلی جالب دهه شصت و هفتاد را حذف کرد

او گفت نوجوان امروز ما اطلاعات مذهبی کمی دارد و از بحران هویت رنج می برد

اما دیروز نوجوان ما با یک خودشناسی و خداشناسی عمیق نارنجک به کمر می بست و از اسلام تا آخرین قطره خون دفاع می کرد

و من متعجب ماندم (اصلا این روزها کلا متعجبم)

پس نوجوانان دهه شصت و  هفتاد آنهایی که حالا مادر یک دختر نوجوانند و یا تا چند سال دیگر نوجوانی دارند اصلا به کل در برنامه ریزی مسئولان فرهنگی ما حذف شده اند گویا

می خواستم بگویم وقتی که ما نوجوان بودیم و شما در مدارس با فرستادن معاون مدرسه به سوراخ سنبه های آن و با تهدید به کم کردن نمره ی انضباط بچه ها را مجبور می کردید که در نماز جماعت شرکت کنند البته بدون تهیه ی مقدمات آن (حتی ابتدایی ترین  چیز  یعنی یک دستشویی تمیز که دلت بخواهد آنجا وضو بگیری حالا توضیح اهمیت نماز و فلسفه ی آن بماند ) باید فکر امروز را می کردید که آن نوجوان دیروز امروز مادری نیست که فرزندش را به نماز ترغیب و تشویق کند.

دلم سوخت برای نسلی که فراموش شد و حتی امروز بازخواست می شود که گودزیلا تربیت کرده.

بله بماند اما

می خواستم ببپرسم به نظر شما دغدغه امروز نوجوانان شهر ما چیست ؟

یا اصلا در دوران نوجوانی خودتان چه دغدغه ای داشتید ؟